W Muzeum Okręgowym 18 czerwca otwarto wystawę „Thor Heyerdahl. Nasze wspólne dziedzictwo”. W otwarciu wystawy uczestniczyli: dyrektor Muzeum Jerzy Brzozowski i prof. Mariusz Ziółkowski dyrektor Centrum Badań Andyjskich Uniwersytetu Warszawskiego. Oni też zgromadzonej publiczności opowiadali o najbardziej znanej wyprawie Norwega – „Kon-Tiki”.
Thor Heyerdahl (ur. 6 października 1914 w Larviku, zm. 18 kwietnia 2002 w Colla Micheri) – to norweski etnograf i podróżnik, zajmował się także antropologią i archeologią, organizator i uczestnik dwóch wypraw transoceanicznych na tratwie „Kon-Tiki” w 1947 roku i papirusowej łodzi „Ra” w latach 1969–1970.
Najbardziej znaną wytrawą, która przyniosła norweskiemu podróżnikowi sławę na całym świecie była zorganizowana w 1947 roku wyprawa „Kon-Tiki”. Etnograf i podróżnik zauważył zaskakujące podobieństwo pomiędzy monumentami wykutymi przez tubylców w Peru oraz tymi z Wyspy Wielkanocnej i innych wysp Oceanii. T. Heyerdahl chciał udowodnić, że ludność Polinezji mogła przepłynąć Pacyfik na tratwach z Ameryki Południowej. Załoga T. Heyerdahla , w skład której wchodziło pięciu Norwegów i Szwed podjęła się nie lada wyczynu na tratwie żaglowej zbudowanej jak przed wiekami z drzewa balsa, tyle, że wyposażonej w radiostację oraz współczesne wojskowe racje żywnościowe. Żeglarze wypłynęli z portu Callao w Peru i po przepłynięciu 3770 mil morskich (ok. 6980 km) w ciągu 101 dni dotarli do wyspy Tuamotu wchodzącej w skład Polinezji Francuskiej. Wyprawa zakończyła się sukcesem. Thor Heyerdahl udowodnił, że możliwe były migracje na Oceanie Spokojnym na tratwach z balsy. Część oryginalnej tratwy Kon-Tiki można podziwiać w Muzeum Kon-Tiki w Oslo.
Podczas wyprawy został nakręcony film, zatytułowany później „Kon-Tiki”. Producentem, operatorem oraz narratorem był sam Thor Heyerdahl. Produkcja została nagrodzona w 1951 roku. Oscarem w kategorii „najlepszy pełnometrażowy film dokumentalny”.
Wystawę zorganizowano przy współpracy Muzeum Kon-Tiki w Oslo. Można ją zwiedzać do 10 sierpnia.
