Premiera nowego widowiska. Zespół Pieśni i Tańca Suwalszczyzna tym razem zabierze widzów do Suwałk z początków XX wieku. Jak bawiono się w Suwalskiej Resursie Obywatelskiej? Nie wzorowano się tylko na salonach Wiednia i Sankt Petersburga. Nie brakowało też pierwiastka pozbawionej wówczas niepodległości Polski.
Bal w Resursie Obywatelskiej 1914 r. PREMIERA
Środa, 11.11.2015, godz. 16.00 i 19.00
Duża Scena, ul. Jana Pawła II 5
bilety: 15 zł w kasie SOK i na www.bilety.soksuwalki.eu
Koncert organizowany w ramach uroczystości Narodowego Święta Niepodległości.
W spektaklu „Bal w Resursie Obywatelskiej 1914 r.″ ukazujemy tradycje salonowe z czasów tuż przed pierwszą wojną, kiedy nic jeszcze nie zapowiadało zdarzeń zapoczątkowanych (po kilku miesiącach) zastrzeleniem arcyksięcia Ferdynanda w Sarajewie. Nawet wtedy nikt jednak nie mógł przewidzieć, że wojna potrwa aż 4 lata i na tyle czasu trzeba będzie zawiesić bale… Można by z tej perspektywy przyrównać te suwalskie bale do „balu na Titanicu”.
scenariusz, reżyseria i choreografia — Jarosław Wojciechowski (Sekcja Polska CIOFF, Warszawa)
aranżacje muzyki — Krzysztof Krzesicki
konsultacje muzyczne — Tomasz Nowak (Uniwersytet Warszawski), Mirosław Nalaskowski
konsultacje historyczne — dr Krzysztof Skłodowski
ekspertyza etnokostiumologiczna — Jadwiga Koszutska (Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie)
przygotowanie chóru — dr Ignacy Ołów
przygotowanie zespołu — Małgorzata Wojdełko
Budynek Suwalskiej Resursy Obywatelskiej (obecnie Muzeum Okręgowe), wzniesiony ze społecznych składek mieszczan suwalskich, został oddany do użytku jesienią 1913 r. Odbywały się tam (w sali balowej) najważniejsze suwalskie bale, na które proszone były najbardziej szanowane rodziny mieszczańskie (Suwałki do 1914 r., były miastem gubernialnym) oraz okoliczne rody ziemiańskie.
Podczas takiego balu z wodzirejem, we frakach i w balowych sukniach, również z udziałem młodzieży debiutującej na balach (tzw. debiutantów) ukazujemy m.in. te tańce w wersji salonowej, które na Wileńszczyźnie i Grodzieńszczyźnie znane są w uproszczonej wersji wiejskiej: padespany, kadryle, mazurpolki; a także niektóre pieśni właściwe dla ówczesnej muzycznej tradycji salonów.
Dramaturgię widowiska (by nie było ono „przesłodzone”) będziemy kontrować m. in. reminiscencjami lokalnych historycznych wspomnień. W Suwałkach w 1914 r. jeszcze bolesna była pamięć wojny rosyjsko- japońskiej 1905-1906, gdy jeden z suwalskich pułków pozostawił kilkuset zabitych naszych żołnierzy – w Mandżurii. Stąd m. in. solistka wykonuje (w polskiej wersji tekstowej) walc „Na sopkach Mandżurii”- który paradoksalnie cała Europa… tańczyła, ze względu na szczególną urodę muzyczną tego walca.
Spektakl środkami teatralnymi dzieje się zarówno w karnawale 1914 r., jak i po części (reminiscencje) współcześnie.
Autorem choreografii jest Jarosław Wojciechowski (Warszawa), jeden z najlepszych znawców nie tylko polskich tańców narodowych, ale również tańców salonowych z XIX i początku XX wieku.
Merytoryczne przygotowanie tego spektaklu (w tym szyte od nowa kostiumy, opracowanie muzyczne na salonową kapelę oraz koszty inscenizacyjne) zostało sfinansowane ze środków Suwalskiego Ośrodka Kultury w ramach dwuletniego projektu „Muzyczno-taneczna ludowa tożsamość Suwalszczyzny i północno-kresowych regionów” dofinansowanego ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
W projekcie dążymy do uprzystępnienia lokalnych tradycji zarówno mieszczańsko-ziemiańskich, jak i plebejskich. Aktualności obydwu nurtów – naszej tożsamości muzyczno-tanecznej znajdują się na stroniewww.dziedzictwoSuwalszczyzny.soksuwalki.eu
