Z udziałem pasjonatów i twórców ludowych, badaczy naukowych oraz przedstawicieli samorządu terytorialnego przez trzy październikowe dni (24-26) kultura ludowa zawładnęła suwalskim Muzeum Okręgowym. Odbyły się tu dwie konferencje naukowe, które poświęcono bogactwu kulturowemu oraz tradycjom ludowym regionu Suwalszczyzny, które od lat stanowią źródło inspiracji dla artystów oraz badaczy folkloru. Cechy kultury ludowej w dalszym ciągu stanowią wachlarz elementów, które wyrażają się w różnych aspektach życia społeczności wiejskich i małomiasteczkowych. Są to m.in. tradycje, zwyczaje, wierzenia, obrzędy, sztuka, muzyka, taniec, oraz język i literatura.

Podczas konferencji naukowych dotyczących  „Ludowej inspiracji Suwalszczyzny” oraz „Sztuki ludowej Suwalszczyzny jako źródła wartości artystycznych”, uczestnicy rozmawiali m.in. o zgromadzonych zbiorach, o sztuce garncarskiej, tkackiej, tradycjach muzycznych i strojach z tego regionu. Nie zabrakło także odniesień do wymowy pieśni i tańca, historii, światopoglądów, wzornictwa codziennych przedmiotów i ubrań, diet, nawyków oraz zasad, a także praktyk pracy, szczególnie w zanikających zawodach.

W pierwszym dniu konferencji w swych wystąpieniach prelegenci nawiązywali do eksponatów sztuki ludowej zgromadzonych w Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie (Barbara Grąziewicz-Chludzińska), plastyki oraz rzeźby i zabawek w zbiorach Podlaskiego Muzeum Kultury Ludowej (Urszula Szymak-Waśkiewicz) oraz kolekcji eksponatów w suwalskim Muzeum (Krzysztof Snarski). Ponadto Alicja Mironiuk-Nikolska z Muzeum Etnograficznego w Warszawie mówiła o umiejętnościach opisywania sztuki nieprofesjonalnej, zaś Piotr Kuczek z Biblioteki Publicznej w Suwałkach o tradycji sztuki cmentarnej, a Tadeusz Karabowicz z Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych PAN o ceramice dawnego pogranicza suwalskiego.

Było wiele kwestii, które łączyły wypowiedzi prelegentów. Jednym z tradycyjnych elementów kultury ludowej tego regionu była kultura drewna. Domy, spichrze, stodoły i wszelkie inne budynki jeszcze pół wieku temu były budowane z drewna. Drewno służyło także do wyrobu narzędzi codziennego użytku oraz do wytwarzania elementów ozdobnictwa. Jednym z najczęściej występujących w twórczości ludowej, obok roślinnych i geometrycznych wzorów, był motyw zwierzęcy, który także występował w ludowych wycinankach. Jedną z powszechnych dziedzin wytwórczości i sztuki ludowej było także tkactwo oraz wytwarzanie garnków i plecionek.

W piątek 25 października w ramach drugiej konferencji, której współorganizatorem było Stowarzyszenie „Euroregion Niemen” omówione zostały wyniki inwentaryzacji zasobów kulturowych suwalskiego  regionu. Uznani specjaliści (Katarzyna Kraczoń, Katarzyna Waszczyńska, Małgorzata Jaszczołt, Artur Gaweł, Elżbieta Piskorz-Branekova, Krystyna Madejska oraz Mirosław Nalaskowski i Krzysztof Michalski) wygłosili prelekcje. Można było także poznać lokalnych twórców oraz wziąć udział w panelu dyskusyjnym. Konferencja była okazją do wymiany wiedzy i doświadczeń oraz nawiązania współpracy między osobami zainteresowanymi ochroną i promocją lokalnej twórczości kulturowej.

Uczestnikom obu konferencyjnych spotkań towarzyszyła także świadomość zagrożeń dla kultywowania kultury ludowej, co wynikać może z globalizacji i dyfuzji kultury popularnej. W czasach współczesnych daje się zauważyć zmianę ról kobiet i mężczyzn, dynamicznie zmieniającą się formę konsumpcji żywności, z odchodzeniem od tradycyjnej kuchni na rzecz fast foodów.

Jednym z elementów towarzyszących spotkaniom była wystawa „Sztuka ludowa Suwalszczyzny” oraz publikacja pod redakcją Katarzyny Madejskiej i Katarzyny Smyk pt. „Wincenty Flak (1870-1943) – rzeźbiarz z Zielonki Nowej”.