Przez dwa dni (23-24) października w niezwykle uroczysty sposób świętowano jubileusz XXX-lecia powstania Wigierskiego Parku Narodowego. Do Sali im. Andrzeja Wajdy w Suwalskim Ośrodku Kultury przybyli aktualni i byli dyrektorzy Parku, załoga oraz licznie przybyli goście. Znaleźli się wśród nich przedstawiciele Ministerstwa Ochrony Środowiska, radni Sejmiku Samorządowego Województwa Podlaskiego, samorządowcy z Miasta i Gminy Suwałki, Gminy Krasnopol oraz leśnicy, przedstawiciele biznesu i instytucji współpracujących z Parkiem, naukowcy i duszpasterze. Obecny był prof. Andrzej Strumiłło, Honorowy Obywatel Suwałk oraz jeden z założycieli WPN w czerwcu 1988 r. Na jubileuszowe święto zawitali także dyrektorzy wszystkich 23 parków narodowych w Polsce oraz parków litewskich. Miasto Suwałki reprezentował prezydent Czesław Renkiewicz oraz przewodniczący Rady Miejskiej Zdzisław Przełomiec.

Gości przywitał Tomasz Huszcza, dyrektor Parku. Przypomniał on genezę i poszczególne etapy działalności WPN oraz nawiązał do swoich poprzedników. Na przestrzeni trzech dekad, pracą Parku kierowali: Ryszard Frąckiewicz, Maciej Kamiński, Zdzisław Szkiruć, Jacek Łoziński, Jarosław Borejszo oraz wyłoniony w na początku września br. T. Huszcza. Nowy dyrektor ma 46 lat, od kilkunastu lat pracuje jako leśniczy Obwodu Ochronnego Mikołajewo. Jest też przewodnikiem turystycznym, pilotem wycieczek, a do niedawna sprawował mandat radnego w Gminie Krasnopol. O Wigierskim Parku mówi ciepło i merytorycznie:

– Kiedy powstawał Wigierski Park Narodowy miałem zaledwie 16 lat. Biegałem po jego obszarze i znałem każdy niemal jego zakątek. Dziś WPN że jest jednym z największych i najpiękniejszych parków narodowych w Polsce.

Podczas uroczystej gali wygłoszone zostały wykłady naukowe przez prof. Jerzego Solona z Instytutu Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN oraz dr. Lecha Krzysztofiaka z WPN. Naukowcy zwrócili uwagę na szereg zmian krajobrazu, które następują na przestrzeni czasu. Wśród wielu tego przyczyn wskazali na spadek funkcji rolniczej obszarów przyrodniczych, w wyniku czego następuje zanikanie niektórych zbiorowisk roślinnych. Pomimo tego walory przyrodnicze wzbogacają się nieustannie, co jest skutkiem m.in. działań ochronnych. W sposób naukowy stwierdza się obecność nowych gatunków roślin, grzybów, śluzowców i zwierząt. W okresie minionych 30 lat stwierdzono ponad 3,3 tys. gatunków zwierząt nowych dla obszaru WPN, w tym kilkadziesiąt gatunków nowych dla fauny Polski, a nawet kilka nowych dla nauki. Prace badawcze prowadzone są nieustannie. W oparciu o bazę WPN kształci się szereg osób zamierzających być przyrodnikami. W okresie 30 lat na terenie Parku wykonanych zostało: 11 prac licencjackich, 5 prac inżynierskich, 139 prac magisterskich oraz 14 doktorskich.

WPN jest ważnym ogniwem w systemie ochrony przyrody w Polsce, Europie i świecie. W roku 2002 Wigierski Park Narodowy został uznany za obiekt Konwencji Ramsarskiej, jako obszar wodno-błotny o znaczeniu międzynarodowym. W roku 2004, wraz z całą Puszczą Augustowską, stał się on obiektem europejskiej sieci Natura 2000 – obszarem specjalnej ochrony ptaków. Aktualnie WPN zajmuje powierzchnię ponad 15 tys. hektarów, z czego lasy stanowią około 63%, wody 19%, grunty rolne 15% oraz inne użytki – 3%. Park realizuje swoje cele zgodnie z zatwierdzanym corocznie przez Ministra Środowiska wykazem zadań ochronnych. Potencjał Parku stanowią unikatowe obszary, ale także znacząca baza naukowa oraz pracownicy. Aktualnie Park zatrudnia 77 osób. Od 10 lat funkcjonuje Muzeum Wigier, które jest obiektem wystawienniczym, ale także edukacyjnym, odwiedzanym przez 12 – 18 tys. osób. Przy Muzeum.  Od 2011 r. przy muzeum stacjonuje w sezonie łódź edukacyjna Leptodora II, którą rocznie pływa około 2,5 tys. turystów.

Zaproszeni na uroczystą galę goście nie szczędzili słów uznania na rzecz dorobku Parku. Zabierając głos w imieniu suwalskiego samorządu Czesław Renkiewicz, prezydent Suwałk, życzył kierownictwu i załodze parku skutecznej i satysfakcjonującej pracy:

– Miasto Suwałki łączy z Wigierskim Parkiem Narodowym wiele rzeczy. W obszarze Parku zawierają się korzenie Suwałk, a rzeka Czarna Hańcza jest swoistym krwiobiegiem pomiędzy Suwalskim Parkiem Krajobrazowym, miastem a jeziorem Wigry. Walory przyrodnicze chronionego obszaru to olbrzymia porcja unikatowego piękna a także czystego zdrowego powietrza. Musimy więc dbać o tę przyrodę, a wszystkim, którzy to robią, dziękujemy.