W suwalskim Muzeum Okręgowym odbył się koncert „Sto lat Naszej Niepodległej” w wykonaniu zespołów Ocean Życia i Cantabile. Jego organizatorem było Stowarzyszenie Seniorzy z pasją- HORYZONT.
Za przyczyną chórzystów oraz recytującej wiersze Jadwigi Sowulewskiej widzowie udali się w historyczną wędrówkę. Zaczęła się ona przed 123 laty gdy nasza Ojczyzna straciła niepodległość. Lecz naród nie poddawał się. Polacy walczyli w wielkich powstaniach narodowych. Mówiła o tym pieśń „Bywaj dziewczę zdrowe” , którą śpiewał zespół Ocean Życia. Niestety w wyniku przegranych powstań wielu patriotów musiało opuścić kraj ojczysty opanowany przez zaborców, którzy prześladowali Polaków, wywożąc ich na Sybir, gdzie wycieńczał głód, mróz i tęsknota. Ich cierpienie i tęsknotę oddawał wiernie fragment recytowanego wiersza „Moja piosenka” Cypriana Kamila Norwida
Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba
Podnoszą z ziemi przez uszanowanie
Dla darów Nieba….
Tęskno mi, Panie…
W 1914 roku wybucha I Wojna Światowa Józef Piłsudski tworzy Legiony Polskie, które przyczyniły się do odzyskania wolnej Ojczyzny. Oczywiście nie mogło zabraknąć marszowej piosenki „My I Brygada”.
11 listopada 1918 roku Polska odzyskuje niepodległość. Rodacy cieszyli się z wolności. Składali datki na odbudowę Państwa. Nastroje wśród społeczeństwa były radosne. Muzyka okresu dwudziestolecia międzywojennego była bardzo emocjonalna, wyrażała stan duszy autora tekstu. „Ada, to nie wypada”, „Rebeca”, „ Dwa serduszka, cztery oczy” , szlagiery tamtych lat brawurowo zaśpiewali soliści i chórzyści zespołu Cantabile przygotowani przez Mariana Szaryńskiego
Niedługo Polacy cieszyli się wolnością. We wrześniu 1939 roku znowu musieli walczyć. 17 września 1939 r. Stalin dał rozkaz Armii Czerwonej, aby przekroczyła wschodnie granice Rzeczpospolitej. Miała ona nieść „wolność i szczęście”, „chleb i pracę”. Polakom zamieszkującym tereny zajęte przez Związek Radziecki, Armia Czerwona nie przyniosła ani wolności, ani szczęścia, ani chleba. NKWD przystąpiło do masowych aresztowań, ludzi wywożono do łagrów, w głąb Rosji, na daleką Syberię. Naszych oficerów mordowano strzałem w tył głowy. Tak o tym okrutnym wydarzeniu napisał Feliks Konarski w wierszu „Katyń”.
„Tej nocy zgładzono wolność
W katyńskim lesie…
Zdradzieckim strzałem w czaszkę
Pokwitowano Wrzesień…
Związano do tyłu ręce,
By w obecności kata
Nie mogły się wznieść błagalnie
Do Boga i do świata.
Zakneblowano usta!
By w tej katyńskiej nocy
Nie mogły wołać o litość
Ni wezwać znikąd pomocy.
W podartym jenieckim płaszczu
Martwą do rowu zepchniętą
I zasypano ziemią
Krwią na wskroś przesiąkniętą.
By zmartwychwstać nie mogła,
Ni znaku dać o sobie
I na zawsze pozostała
W leśnym katyńskim grobie.
Koniec II wojny światowej. Okazało się, że zakończenie wojny nie przyniosło Polakom wyzwolenia. Jak napisał w swym „Testamencie” Witold Gombrowicz „… Stało się ono wymianą jednej nocy na drugą, wymianą zbirów Hitlera na zbirów Stalina….”
W kraju za pomocą terroru władzę przejmuje partia komunistyczna. Partia walczy z kościołem, zamiast kultu religijnego obowiązuje kult Stalina. Nasi chłopcy walczą nadal.
Krajem rządzi Polska Zjednoczona Partia Robotnicza. Kilkakrotnie Polacy próbowali zmienić sytuację, doszło do wystąpień robotniczych w Poznaniu, demonstrowali studenci, wyszli na ulice robotnicy Gdańska, Gdyni, Szczecina, strajkowali górnicy. Za każdym razem władza krwawo tłumiła protesty, byli zabici i ranni. Nawet mordowano księży. Pieśń Ojczyzno ma została napisana w latach 80-tych, tuż po ogłoszeniu Stanu Wojennego. Popularność zyskała dzięki Mszom Świętym za Ojczyznę, księdza Jerzego Popiełuszki.
Kiedy wydawało się że nic się już nie zmieni, wydarzyło się coś czego nikt się nie spodziewał. W Rzymie usłyszeliśmy: „Habemus Papam”
Polak Karol Wojtyła został Papieżem.
Pierwsza pielgrzymka Papieża do Polski, na placu Zwycięstwa w Warszawie padają historyczne słowa.
„Ja Syn Polskiej Ziemi, a zarazem Ja Jan Paweł II papież, wołam z całej głębi tego tysiąclecia, wołam wraz z Wami wszystkimi – Niech zstąpi Duch Twój, Niech zstąpi Duch Twój. I odnowi oblicze Ziemi, Tej Ziemi.”
Klękając przed Ojcem Świętym, Polska podniosła się z kolan. Stojącemu narodowi łatwiej było walczyć.
Nastał sierpień 1980 roku, wydarzenia, które wówczas rozegrały się w Stoczni Gdańskiej – to początek końca PRL-u i całego systemu. Powstała NSZZ Solidarność.
Zespół Cantabile zaśpiewał,:
- „Wyspa” – Miry Kubasińskiej i zespołu Blackaut
- „Tak długo was chłopcy nie było” – Reginy Pisarek
- „Pytasz mnie” – Andrzeja Rosiewicza
- „Pałacyk Michla”
Jak widzimy niełatwe były losy naszej Ojczyzny przez 100 lat, ale dzięki naszym przodkom – My mamy dziś szczęście żyć w wolnym kraju. Pamiętajmy jednak o tym, że przodkom winniśmy pamięć, a Ojczyźnie – miłość.
Dzięki tym wszystkim ludziom możemy dzisiaj śpiewać.
Opracowano na podstawie Scenariusza przygotowanego przez Jadwigę Sowulewską.
Koncert został przygotowany w ramach projektu „Podlaskie Lokalnie”. To program, który ma na celu rozwój społeczeństwa obywatelskiego, wspieranie oddolnych inicjatyw społecznych oraz wzmacnianie wspólnot lokalnych. Projekt dofinansowany ze środków FIO (Fundusz Inicjatyw Obywatelskich).
