Dzisiaj mija 298 lat od nadania praw miejskich Suwałkom. 2 marca 1720 roku król August II Sas potwierdził kamedulski akt lokacyjny z 1715 r. i Suwałki stały się miastem. Za dwa laty obchodzić będziemy jubileusz 300-lecia miasta Suwałki.

Powstanie i rozwój miasta – najpierw jako wsi, a z czasem miasta – nierozerwalnie wiąże się z działalnością osadniczą i kolonizacyjną zakonu kamedułów, którzy w 1667 roku, z nadania króla Jana Kazimierza, stali się właścicielami rozległych dóbr obejmujących znaczny obszar dzisiejszej Suwalszczyzny. Pierwsza wzmianka o Suwałkach pochodzi  z roku 1688. Dwa lata później nowina, czyli nowo założona wieś, liczyła dwa dymy. W roku 1700 wymieniano już Suwałki Małe i Suwałki Wielkie. W pierwszej dekadzie XVIII stulecia, podobnie jak cały region, Suwałki spustoszyło „morowe powietrze”. Według sporządzonej w 1711 roku Lustracji Dymów (…) w Dobrach Wygierskich, spośród znajdujących się tu 22 dymów, zasiedlonych pozostało tylko pięć. W epidemii zmarło 249 mieszkańców, a ocalało zaledwie dziesięcioro (w dobrach kamedulskich zmarło 2581 osób, a ocalało jedynie 363).

Zakonnicy zdawali sobie sprawę z dogodnego położenia Suwałk, leżących w sercu ich posiadłości, przy ważnym trakcie handlowym z Grodna i Merecza do Królewca oraz miejscu krzyżowania się dróg z Augustowa i Bakałarzewa, toteż wiązali z nimi szczególne plany. 16 kwietnia 1710 roku wyjednali u króla Augusta II zgodę na odbywanie tu targów i jarmarków, a 2 czerwca tego roku rozpoczęli budowę drewnianego kościoła pod wezwaniem Świętego Krzyża.
Pięć lat później, 3 grudnia 1715 roku, przeor wigierskiego klasztoru ojciec Ildefons ogłosił dokument erygujący miasto. Na jego podstawie, kameduli uwolnili jego mieszkańców od pańszczyzny pełnionej dotąd dla dworu w Żywej Wodzie, ustalili władze miejskie: subdelegata (został nim Antoni Pobielski), pisarza miejskiego (Antoni Rowiński), dwóch rajców i sześciu ławników oraz wskazali 300 placów pod przyszłą zabudowę. „Panowie mieszczanie” przez 7 lat mogli korzystać ze zwolnienia od opłat czynszowych. Otrzymali też 83 włóki (ok. 1803 ha) okolicznego lasu przeznaczonego do karczunku pod uprawę roli, nadto na zasiew jęczmienia dwa uroczyska na Czarnej Ziemi (…) i nad jeziorem Krzywym oraz łąki w kilku uroczyskach. Kameduli stworzyli też zręby założeń urbanistycznych. Wytyczyli rynek i nowe ulice, zadbali o utrzymanie świątyni, a później budowę ratusza. Przywilej lokacyjny zezwalał również na osiedlanie się w mieście Żydów. Fundatorzy poczynili jednak pewne zastrzeżenia, stwierdzając w nim, że żaden w rynku domostwa, ani placu mieć nie może, i nie powinien; tylko na osobliwych swych placach i ulicy Żydowskiej zwanej.
2 marca 1720 roku, lokację kamedulską potwierdził przywilej króla Augusta II, kończący proces tworzenia miasta. Zgodnie z nowym przywilejem władze w mieście sprawowali powoływani przez klasztor: wójt, burmistrz oraz ławnicy. Mieszczanie zyskali 18-letni okres zwolnienia z podatku powiatowego, a miasto zezwolenie na cotygodniowy targ i cztery jarmarki w roku. W przywileju określony został także wizerunek miejskiej pieczęci (herbu) z wyobrażeniem Świętego Romualda y Świętego Rocha (…) przy trzech górach z krzyżem y z koroną. W 1789 roku, miasto liczyło 199 dymów i 1030 mieszkańców. W 1796 roku dochód roczny z miasta wynosił 9488 złotych polskich i 23 grosze. Mimo, że większe od Suwałk były wówczas Augustów i Przerośl, miasto stanowiło ważny ośrodek regionu, który już kilkadziesiąt lat później wyprzedził inne i wybił się na jego stolicę.
źródło: www.um.suwalki.pl