W tym roku suwalski Szpital Wojewódzki obchodzi 40-lecie. 15 czerwca 1985 r. oddano do użytku kompleks budynków szpitalnych przy ul. Szpitalnej. Jednak jego początki sięgają roku 1842, kiedy powstał pierwszy szpital św. Piotra i Pawła na rogu obecnych ulic T. Kościuszki i gen. W. Sikorskiego. W 1862 r. w tym samym miejscu uruchomiono szpital żydowski. Obszernie dzieje suwalskiego szpitalnictwa opisuje Andrzej Matusiewicz w książce „Szpital w Suwałkach. Dzieje i ludzie 1842-1985-2015” wydanej z okazji jubileuszu 30-lecia Szpitala Wojewódzkiego.
Teofil Noniewicz najdłużej zarządzał suwalskim szpitalem. Przez 23 lata (1892-1915) był pierwszym lekarzem szpitala św. Piotra i Pawła. Wcześniej pełnił funkcję drugiego lekarza tego szpitala i lekarza szpitala żydowskiego. Cieszył się ogromnym szacunkiem wśród Suwalczan. Nic dziwnego, że 7 stycznia 1919 r. został wybrany przewodniczącym pierwszej Rady Miasta Suwałki .
Suwalska placówka mogła pomieścić do 50 łóżek. W 1846 r. otrzymała ona nazwę „Szpital św. Piotra i Pawła w Suwałkach”. Nazwa ta utrzymała się do końca lat 40-tych XX wieku. Działał on jako szpital miejski, powiatowy i wreszcie jako placówka wojewódzka. Do II wojny w tym samym budynku funkcjonował odrębny szpital żydowski. Wjazd do szpitala w końcu lat 20-tych XX wieku. W okresie międzywojennym szpital był przewidziany na 100 łóżek na 5 oddziałach. W tym czasie personel placówki liczył od 19 do 23 osób.
Po II wojnie niewiele zmieniło się w suwalskim szpitalu. Do połowy lat 80-tych znajdował się on w ponad stuletnim budynku, który ze względu na zły stan techniczny oraz wzrost liczby pacjentów nie wystarczał już na potrzeby Suwalczan i mieszkańców Suwalszczyzny.
Już w 1952 r. na sesji Powiatowej Rady Narodowej w Suwałkach o potrzebie budowy nowego szpitala mówił pierwszy powojenny dyrektor Szpitala Miejskiego w Suwałkach Bronisław Moroz. Na zdjęciu z ok. 1960 r. trzeci z lewej, w otoczeniu personelu medycznego .
Potem było wiele obietnic budowy nowoczesnego szpitala w Suwałkach. Ostateczna decyzja o budowie szpitala wraz z obiektami towarzyszącymi zapadła w 1973 r. Realizację inwestycji podzielono na cztery etapy. Budowę bloku szpitalnego rozpoczęto w latach 1976-77, a planowano zakończyć ją w 1980 r. Potem wielokrotnie termin ten zmieniano.
Budowę suwalskiego szpitala w TVP ukazano jako przykład fatalnej roboty i fuszerki. O tym wykonawstwie świadczyło ok. 4 000 usterek zarejestrowanych w czasie wstępnych i końcowych odbiorów nowo zbudowanych budynków.
15 czerwca 1985 r. Wojewódzki Szpital Zespolony im. płk dr. Wacława Zajączkowskiego oficjalnie został otwarty. Na zdjęciu dyrektor instytucji dr Waldemar Borysewicz z personelem. Potem nazwę szpitala kilkakrotnie zmieniano. Od 2012 r. nosi on nazwę: Szpital Wojewódzki im. dr. Ludwika Rydygiera w Suwałkach.
Kilka lat trwał proces organizacji suwalskiego Szpitala Wojewódzkiego. W 1990 r. szpital miał 18 oddziałów liczących 630 łóżek ogólnych, w tym 118 dziecięcych. W jego strukturze było dziewięć przychodni wojewódzkich i 16 przychodni przyszpitalnych. Pracowało 122 lekarzy medycyny, 8 lekarzy stomatologów, 9 farmaceutów, 397 pielęgniarek, 91 położnych, 191 osób pozostałego personelu średniego, 272 osoby personelu pomocniczego i 289 osób obsługi. Razem 1 379 osób.
Dyrektorzy Szpitala Wojewódzkiego w Suwałkach:
Waldemar Borysewicz (1985-1986), Roman Szczypiński (1986-1990), Dariusz Dudarewicz (kwiecień-czerwiec 1990 i 1993-1995), Zbysław Grajek (1990-91), Grzegorz Ignatowicz (1991-92 i 1993), Algiment Józef Wołyniec (1992-1993 i 1999), Jerzy Stefan Tchórzewski (1995-1999), Janusz Fic (1999-2003), Edward Mostowski (2003-2007), Dariusz Kaczorowski (listopad 2007), Barbara Miłkowska (grudzień 2007), Dariusz Górski (2007-2008), Grzegorz Gałązka (2008-2011), Kazimierz Perkowski (luty 2011), Adam Szałanda (od 1 marca 2011 r.)
