9 kwietnia mija 85 rocznica śmierci generała Henryka Minkiewicza, który urodził się w Suwałkach. Był on najwyższym stopniem polskim oficerem zamordowanym w Katyniu. Był człowiekiem niezwykle wszechstronnym: artysta-malarz, działacz polityczny, generał dywizji Wojska Polskiego. Był niezwykle uzdolnionym dowódcą wojskowym, który odegrał dużą rolę w czasie walk o niepodległość Polski i w wojnie polsko- sowieckiej. Niestety nie należał do ulubieńców Józefa Piłsudskiego, co mocno zaciążyło na jego karierze wojskowej.
Urodził się 19 stycznia 1880 r. w Suwałkach w rodzinie Kazimierza i Karoliny z Michałowskich. Ukończył gimnazjum klasyczne w Mariampolu i tamże złożył egzamin dojrzałości. W latach 1898–1902 studiował nauki przyrodnicze na uniwersytecie w Petersburgu, następnie w Krakowie na Uniwersytecie Jagiellońskim medycynę (1902–3) i wreszcie tamże w Akademii Sztuk Pięknych (1903–4). Minkiewicz brał aktywny udział w Związku Walki Czynnej (ZWC), pełniąc funkcję komendanta w Krakowie, a w Związku Strzeleckim (ZS) komendanta oddziału w Zakopanem. Miał pseudonim Wacław. 15 XII 1913 r. Józef Piłsudski zwolnił Minkiewicza ze stanowiska komendanta Oddziału ZS w Zakopanem, motywując to jego niesubordynacją. Na początku 1914 r. Piłsudski polecił usunąć Minkiewicza z ZS i ZWC. W sierpniu 1914 r. Minkiewicz wstąpił do Legionów Polskich, a od października w randze porucznika dowodził kompanią 3 pułku piechoty na froncie wschodnim w Karpatach.
W niepodległej już Polsce, w początku grudnia 1918 r., Minkiewicz objął stanowisko zastępcy dowódcy Okręgu Przemyśl, następnie dowództwo Grupy Operacyjnej działającej na froncie ukraińskim. Jego kariera wojskowa rozwijała się do 1 września 1924 r. kiedy został zwolniony ze stanowiska dowódcy Okręgu Korpusu Warszawa i oddany w charakterze dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza do dyspozycji Ministra Spraw Wewnętrznych. Dowództwo KOP objął 16 II 1925 r. i pełnił je do 6 maja 1929 r., kiedy go zwolniono z tegoż stanowiska, a na polecenie Piłsudskiego gen. G. Orlicz-Dreszer opieczętował jego papiery kancelaryjne.
Po wyjściu z czynnej służby wojskowej Minkiewicz pozostawał w dyspozycji ministra spraw wojskowych, aż do formalnego przeniesienia w stan spoczynku w 1934 r. Zamieszkiwał odtąd w gminie Kosiec nad Bugiem. W 1939 r. został internowany przez Sowietów w Kozielsku i Starobielsku. Na podstawie dziennika uwięzionego z Henrykiem Minkiewiczem mjr. Adama Solskiego można domniemywać, że generał został zamordowany 9 kwietnia 1940 r. Był najwyższy stopniem polskim oficerem zamordowanym w Katyniu. Minkiewicz był odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V klasy, Krzyżem Odrodzenia Polski II i III klasy Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych (czterokrotnie), Medalem za Wojnę.
