W czasie badań archeologicznych prowadzonych w piwnicach pod eremami tarasu dolnego klasztoru pokamedulskiego w Wigrach odkryto nowe pomieszczenia piwniczne oraz ok. 200 m tuneli pod eremami, które datowane są na XVII-XVIII w. Odkryto m.in. fragmenty naczyń oraz kafli piecowych z herbem. Dotąd o podziemnych korytarzach klasztornych i znajdujących się tam niesłychanych skarbach, opowiadali mieszkańcy okolicznych wsi. Wspominał też o nich Janusz Kopciał w „Legendach, podaniach i baśniach Suwalszczyzny”.

Jak poinformował Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Białymstoku w wyniku przeprowadzonych badań oczyszczono pomieszczenia piwniczne z zalegającego w nich gruzu oraz przebadano nawarstwienia kulturowe. Dzięki tym pracom odnaleziono m.in. fragmenty kafli piecowych z ornamentyką roślinną, ceramikę naczyniową oraz szkło. Szczególnie cennym jest kafel piecowy datowany najprawdopodobniej na początek XVIII w., na którym widnieje tarcza herbowa z koroną kamedulską.
– Badania archeologiczne pozwoliły na odtworzenie faz zabudowy tej części wzgórza klasztornego, śladów jego zniszczeń oraz wielokrotnych pożarów, widocznych na okopconych ścianach. W związku z odkryciem konstrukcji murowanych, w części pomiędzy tarasem górnym i dolnym założenia klasztornego, badania te będą miały swoją kontynuację w lipcu 2023 r. – zapowiedziała ówczesna Podlaska Wojewódzka Konserwator Zabytków prof. Małgorzata Dajnowicz.

Zapewne podziemia zespołu poklasztornego skrywają jeszcze wiele tajemnic, które wciąż czekają na odkrycie. Odkryte przez archeologów artefakty jeszcze przez kilka tygodni można podziwiać w Domu Królewskim w zespole pokamedulskim nad Wigrami.

Erem Wyspy Wigierskiej (Eremus Insulae Vigrensis) – tak został określony klasztor kamedulski nad Wigrami w przywileju wystawionym przez króla Jana Kazimierza 6 stycznia 1667 r. Kameduli na półwyspie wigierskim osiedlili się w 1668 r. Świeccy wstęp do świątyni i klasztoru mieli tylko w doroczne odpusty Niepokalanego Poczęcia (8 grudnia) i Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (15 sierpnia). W latach 1694-1745 wznieśli tu kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Założyli też miasto Suwałki. Po III rozbiorze Polski władze zaboru pruskiego w 1796 r. skonfiskowały dobra kamedułów, a w 1800 r. usunęły ich z Wigier. Od tej pory klasztor wigierski zaczął podupadać. Dużych zniszczeń dokonały wojska niemieckie podczas I wojny światowej. W latach 1922-1929 odbudowano kościół, refektarz i jeden z eremów. Jesienią 1944 r. po ostrzale artylerii sowieckiej (III Frontu Białoruskiego) wszystkie istniejące tu budynki zostały zburzone i spalone. W latach 1949-1963 odbudowano kościół, plebanię, jeden erem, wieżę i domek furtiana. W 1973 r. Ministerstwo Kultury i Sztuki wydzierżawiło od Kościoła Rzymskokatolickiego kompleks na 50 lat, ale już w 2010 r. zwróciło go diecezji ełckiej.