3 grudnia mija 308 lat od nadania rewersału kamedulskiego określającego zasady życia społecznego w miejskich Suwałkach. To był kolejny etap nadawania praw miejskich Suwałkom. Suwałki przynajmniej od 1710 r. miały charakter miejski. Potwierdza to królewski przywilej z 26 kwietnia 1710 r. na urządzanie targów i jarmarków. Potem był rewersał kamedulski z 3 grudnia 1715 r. Ten długotrwały i nietypowy proces nadawania praw miejskich Suwałkom zakończył się 2 marca 1720 r. przywilejem królewskim, w którym August II wciąż pisał o „wsi Suwałki”. Zapewne gdyby nie było wątpliwości, co do miejskości Suwałk, kamedułowie nie prosiliby o nadanie tych praw miejskich. A król po raz trzeci nie nadawałby praw miejskich prywatnemu kamedulskiemu miasteczku.
3 grudnia 1715 roku, przeor wigierskiego klasztoru ojciec Ildefons ogłosił rewersał, w którym kameduli uwolnili mieszkańców Suwałk od pańszczyzny pełnionej dotąd dla dworu w Żywej Wodzie, ustalili władze miejskie: subdelegata (został nim Antoni Pobielski), pisarza miejskiego (Antoni Rowiński), dwóch rajców i sześciu ławników oraz wskazali 300 placów pod przyszłą zabudowę. „Panowie mieszczanie” przez 7 lat mogli korzystać ze zwolnienia od opłat czynszowych. Otrzymali też 83 włóki (ok. 1803 ha) okolicznego lasu przeznaczonego do karczunku pod uprawę roli, nadto na zasiew jęczmienia dwa uroczyska na Czarnej Ziemi (…) i nad jeziorem Krzywym oraz łąki w kilku uroczyskach. Kameduli stworzyli też zręby założeń urbanistycznych. Wytyczyli rynek i nowe ulice, zadbali o utrzymanie świątyni, a później budowę ratusza. Przywilej lokacyjny zezwalał również na osiedlanie się w mieście Żydów. Fundatorzy poczynili jednak pewne zastrzeżenia, stwierdzając w nim, że żaden w rynku domostwa, ani placu mieć nie może, i nie powinien; tylko na osobliwych swych placach i ulicy Żydowskiej zwanej. 2 marca 1720 roku, rewersał kamedulski potwierdził przywilej króla Augusta II, kończący proces tworzenia miasta.
