„Staram się pokazać zdarzenia i zjawiska, które dotyczą sytuacji związanych z naszym działaniem i myśleniem o budowaniu symboli wszelkiego Kultu i wiary. Są to świątynie, meble kultu, totemy, wizerunki przewodników wiary, kapłanów. W moich obrazach zwykle towarzyszy owym wizerunkom także Tumult – zamieszki, manifestacje, procesje, które wyrażają gwałtowną niezgodę wobec wyblakłych autorytetów. Bardzo często inspirują mnie stare średniowieczne i renesansowe obrazy i freski. Ważnym dla mnie uzupełnieniem były przeczytane książki między innymi: „Sakrum i profanum” Mircei Eliada, „Matka Makryna” Jacka Dehnela i „Księgi Jakubowe” Olgi Tokarczuk. Owe książki opisują rodzenie się kultu i schizmy wiary. Namalowane na swobodnych płótnach opowieści są zamierzone. Chciałam aby przypominały paldamenty i kulisy teatralne na scenie, przed mającymi nadejść najważniejszym scenami dramatu.” – Ewa Miazek