W Muzeum Wigier w Starym Folwarku 14 lutego o godz. 12 rozpocznie się spotkanie „Kazimierz Kulwieć (1871-1943)- w 80. rocznicę jego śmierci” zorganizowane przez Wigierski Park Narodowy. W programie wykłady:

  • Andrzej Matusiewicz „Kazimierz Kulwieć- związki z Suwalszczyzną”
  • Maciej Ambrosiewicz „Kulwieciówka w Starym Folwarku”.

Niezwykle doświadczony przez dwóch okupantów: niemieckiego i rosyjskiego, polski przyrodnik, społecznik i krajoznawca, zafascynowany Suwalszczyzną.

Urodził się 1 maja 1871 r. w Turbiszkach w guberni suwalskiej. Jego ojciec za udział w powstaniu styczniowym stracił swój majątek na Litwie Kowieńskiej. W 1892 r. K. Kulwieć ukończył gimnazjum w Suwałkach. Studiował na wydziale przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego, a ostateczne egzaminy magisterskie zdał w Odessie. K. Kulwieć przez całe życie badał faunę i florę. Jedne z pierwszych swoich badań wspólnie z Kazimierzem Czerwińskim prowadził na Suwalszczyźnie. Opisała je Maria J. Janowicz: „Młodzi naukowcy dzięki subsydium Kasy im. Mianowskiego przybyli w 1901 r. nad Wigry i tam zaopatrzeni w niezbędne przyrządy i pomoce naukowe w miejscowości Tartak nad Wigrami założyli w budynku szkoły prowizoryczną stację biologiczną. W 1903 r. dokonali „szeregu systematycznych pomiarów głębokości jezior należących do systematu wigierskiego”, natomiast relacje z licznych pobytów i wyniki badań zamieszczał Kazimierz Kulwieć na łamach Wszechświata i Pamiętnika Fizjograficznego, później również Ziemi.”

Z inicjatywy K. Kulwiecia oraz m.in. Aleksandra Janowskiego i Karola Hoffmana powstało w 1906 r. Polskie Towarzystwo Krajoznawcze. On też zainicjował utworzenie Oddziału PTK w Suwałkach. W czasie I wojny światowej K. Kulwieć przebywał w Rosji, a po powrocie do kraju założył gimnazjum w Warszawie, w którym uczył się m.in. znany aktor Jan Ciecierski, który wychowywał się w Suwałkach. W marcu 1926 r. wraz m.in. z Karolem Hoffmanem, Zygmuntem Kadłubowskim i Gustawem Zabłockim założyli w Warszawie Zrzeszenie Suwalczan. W 1929 r. ze względu na stan zdrowia K. Kulwieć przeniósł się do Torunia. W latach dwudziestych XX wieku zabiegał o uruchomienie placówki krajoznawczej nad Wigrami. W 1929 r. oddano do użytku w Starym Folwarku schronisko PTK, którego patronem został właśnie Kazimierz Kulwieć.

We wrześniu 1939 roku agresja sowiecka zastała K. Kulwiecia w Nowogródzkiem w posiadłości córki w Andrzejkowie. Rodzina Kulwieciów została deportowana do archangielskiej tajgi. Kazimierz Kulwieć zmarł 14 lutego 1943 r. (16 lutego 1942 r. według danych rodziny). Pochowano go na cmentarzu w miejscowości Wierużskie w obwodzie archangielskim. Imię K. Kulwiecia nosi Biblioteka Centralna PTTK w Warszawie