23 kwietnia 2022 r. mija 15 rocznica śmierci księdza Jerzego Zawadzkiego- suwalskiego duchownego Kościoła rzymskokatolickiego, przyjaciela najuboższych i potrzebujących pomocy mieszkańców Suwałk. Jego imię nosi jedna z suwalskich ulic. 23 kwietnia br. o godz. 10.00 przedstawiciele Stowarzyszenia im. ks. Jerzego Popiełuszki w Suwałkach zapalą znicze przy tablicy ks. Jerzego Zawadzkiego przy ul. T. Kościuszki 62 w 15 rocznicę śmierci i imienin. Następnie znicze zostaną zapalone przy obelisku ks. Jerzego Popiełuszki przy Konkatedrze św. Aleksandra oraz na grobie ks. Jerzego Zawadzkiego na cmentarzu parafialnym przy ul. Bakałarzewskiej.

Jerzy Zawadzki urodził się 15 czerwca 1950 roku we Wrocławiu. Następnie studiował w: Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym we Wrocławiu (1969–1973), na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1974) i w Wyższym Seminarium Duchownym w Łomży (1975–1976). Święcenia kapłańskie otrzymał w 1976 roku. Z Suwałkami związany od 1974 roku. Tak tę chwilę wspominał w „Tygodniku Suwalskim” w 2006 r.: „Na Suwałki namówił mnie biskup Mikołaj Sasinowski i polecił ks. Kazimierzowi Hamerszmitowi. Pamiętam był 30 sierpnia 1974 roku. Wysiadam ja w tych Suwałkach z autobusu, a tu egipskie ciemności. Podobno była jakaś awaria. Na szczęście, z dworca do kościoła świętego Aleksandra niedaleko, więc jakoś dotarłem. Ksiądz Hamerszmit już na mnie czekał, kolację jedliśmy przy świeczce, przy pełgającym płomyku też zasypiałem w nowym, nieznanym miejscu.”

Początkowo pracował jako katecheta, a następnie jako duchowny suwalskich parafii: wikariusz Parafii św. Aleksandra oraz proboszcz Parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa – od jej utworzenia w 1992 r., aż do śmierci. W 1993 r. zainicjował powstanie przy Parafii NSPJ pierwszej w Polsce szkoły podstawowej dla dzieci romskich. Współorganizował w Suwałkach szkoły niepubliczne oraz akcje pomocy dla najuboższych, bezdomnych i innych osób wykluczonych społecznie. W 1981 r. zainicjował spotkanie założycielskie MKZ NSZZ „Solidarność” w Suwałkach. Był też opiekunem Związku, organizatorem niezależnych koncertów, wieczorów poetyckich, wykładów, kolportażu prasy i wydawnictw podziemnych. Od 1985 roku był dyrektorem Ośrodka Studiów Teologicznych – a od 1993 r. Wyższej Szkoły Służby Społecznej im. Ks. F. Blachnickiego. Duszpasterz diecezjalny Polskiego Stowarzyszenia Diabetyków, uznawany za kapelana osób niepełnosprawnych. Obdarzony wielka charyzmą, nazywany „pasterzem suwalskiej biedoty”. W „Tygodniku Suwalskim” z 2008 r. tak opisaliśmy jego działalność: „Im dłuższa była kolejka potrzebujących, tym więcej starań czynił, żeby im pomóc. Suwalczanie wspominają też, że gdy chodził po kolędzie, to w jednych domach przyjmował pieniądze, a w drugich je zostawiał. Żył niezwykle skromnie. Niczego się nie dorobił.”

W 2000 r. otrzymał nagrodę Prymasa Polski za osiągnięcia oświatowe. W 2001 r. odznaczony został Medalem Komisji Edukacji Narodowej za działalność społeczną. W 2006 roku otrzymał nagrodę Prezydenta Miasta Suwałk „Włócznia Jaćwingów”. Zmarł w dniu swoich imienin, 23 kwietnia 2007 r. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski w uznaniu wybitnych zasług dla przemian demokratycznych w kraju oraz za działalność edukacyjną i charytatywną. 25 kwietnia 2012 r. uchwałą Rady Miejskiej w Suwałkach otrzymał pośmiertnie tytuł „Zasłużony dla Miasta Suwałk”. W plebiscycie „DwuTygodnika Suwalskiego” na Suwalczanina 300-lecia zajął drugą lokatę.