22 sierpnia w 110 rocznicę urodzin prof. Edwarda Franciszka Szczepanika odsłonięto tablicę upamiętniającą pochodzącego z Suwałk ostatniego premiera polskiego rządu na uchodźstwie. Po 1989 r. wielokrotnie powracał on do rodzinnych Suwałk i swojej szkoły, czyli I Liceum Ogólnokształcącego im. M. Konopnickiej.
Tablica ze zdjęciem prof. E. F. Szczepanika oraz notą biograficzną stanęła na skraju ronda jego imienia, u zbiegu ulic: Bakałarzewskiej i Grunwaldzkiej. W uroczystości uczestniczyli m.in. zastępca prezydenta Suwałk Roman Rynkowski oraz przewodniczący Rady Miejskiej Zdzisław Przełomiec i wiceprzewodnicząca RM Anna Ruszewska, a również
dr n. o zdr. Małgorzata Andryszczyk, rektor Państwowej Uczelni Zawodowej, której patronem jest prof. E. F. Szczepanik.

Edward Franciszek Szczepanik urodził się 22.08.1915 r. w Suwałkach w rodzinie Franciszka i Władysławy z domu Stępień. Jego rodzice przybyli do Suwałk w 1914 r., by prowadzić miejscową restaurację. W 1933 r. ukończył suwalskie Gimnazjum im. Karola Brzostowskiego. Świadectwo szkolne przyszłego premiera polskiego rządu. W 1936 r. E. F. Szczepanik ukończył Szkołę Główną Handlową, w której promotorem jego pracy magisterskiej był wybitny polski ekonomista prof. Edward Lipiński. Po uzyskaniu magisterium odbywał służbę m.in. w stacjonującym w Suwałkach 29 Pułku Artylerii Lekkiej.
W maju 1940 r. (już po mordzie katyńskim) trafił do obozu w Kozielsku, a potem do łagru na półwyspie Kola. Przeszedł szlak bojowy w armii gen. W Andersa, walczył m.in. pod Monte Cassino, Ankoną i Bolonią we Włoszech.
Po II wojnie światowej był wykładowcą w Anglii i w Hongkongu. Pracował też dla rządu pakistańskiego, Organizacji ds. Wyżywienia i Rolnictwa w Rzymie.
Matka zmarła wcześnie, gdy Edward miał siedem lat. Po latach rodzinne Suwałki E. Szczepanik wspominał: „to miasto, które żyło wojskiem, a wojsko żyło miastem (…) Młodzi oficerowie brali udział w naszych balach, byli konkurentami do tych samych panien, które uczyły się w sąsiednim gimnazjum Konopnickiej, a żony tych oficerów były albo naszymi nauczycielkami tańca, albo aktorkami.”

W książce „Edward Franciszek Szczepanik. Ostatni premier rządu RP na uchodźstwie” Adam Sudoł tak opisywał szkolne lata przyszłego premiera: „E. Szczepanik, pomimo że wybrał kształcenie matematyczno-przyrodnicze, to z własnej woli, poza programem, nauczył się łaciny. Uczniowie znali wszystkich nauczycieli, a oni swych wychowanków.”

Kontynuował naukę w London School of Economics and Political Science. W czasie kampanii wrześniowej 1939 r. został internowany na Litwie.

E. F Szczepanik ożenił się z Hanną Marią Janikowską w 1946 r. Mieli czworo dzieci: Barbarę, Tadeusza, Zofię i Tomasza Stanisława.

Działał też w środowisku polskiej emigracji. W 1984 r. został ministrem spraw krajowych w rządzie RP na Uchodźstwie, a od 1986 r. objął tekę premiera. 22 grudnia 1990 r. przekazał w Warszawie wraz z prezydentem Ryszardem Kaczorowskim insygnia władzy prezydentowi III RP Lechowi Wałęsie. We wrześniu 1992 r. po raz pierwszy po wojnie odwiedził swoje dawne Gimnazjum (obecnie I LO). Ufundował doroczne stypendium dla najlepszego absolwenta I LO. W uznaniu zasług suwalska Rada Miejska nadała mu tytuły: „Honorowy Obywatel Miasta Suwałk (1992 r.) i „Zasłużony dla Miasta Suwałk” (2001 r.). Zmarł 11 października 2005 r. w Londynie. Jego prochy złożono na cmentarzu w Lewes (Anglia) i cmentarzu przy ul. Bakałarzewskiej w Suwałkach.
W suwalskim pogrzebie 12 listopada 2005 r. uczestniczyła m.in. rodzina E. Szczepanika z Anglii i Polski oraz Leszek Balcerowicz, prezes NBP i b. wicepremier, któremu prof. E. Szczepanik pomagał w czasie jego stażu naukowego w Anglii. Msza św. pogrzebowa 12 listopada 2005 r. w suwalskiej konkatedrze pw. św. Aleksandra została odprawiona przez biskupa Jerzego Mazura

Imię Edwarda Franciszka Szczepanika otrzymało suwalskie rondo oraz Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa (obecnie PUZ) w Suwałkach.