Teatr Form Czarno-Białych PLAMA- Pustostan wg M. Prześlugi

Wtorek, 7.02.2017, godz. 9.00 i 12.00

Sala Kameralna, ul. Jana Pawła II 5

wstęp: 10 zł w kasie SOK | rezerwacje grupowe: tel. 87 563 85 18

reżyseria i prowadzenie lekcji: Mirosława Krymska

scenografia: Filip Szczerba

obsada:

Matka – Weronika Bogdan

Ojciec – Maksymilian Łejmel

Córka – Anna Barszczewska

Syn – Oskar Pawełko

Babcia – Barbara Szymczyk

Gość – Wiktoria Cichosz

Pies – Filip Szczepkowski

Punktem wyjścia i pretekstem do ukazania wszechobecnej w pustostanach relacji rodzinnych hipokryzji jest Wigilia. Nabudowana narzuconymi z zewnątrz emocjami, patetycznie miłosna i ciepła, często kończy się lub zaczyna kłótnią, a w czterech ścianach domu rodzi się emocjonalna pustka.

Każdy z bohaterów Pustostanu (Matka, Ojciec, Syn, Córka, Babcia, Pies) przeżywa swoją odrębną historię, żałosną i groteskowo przerysowaną. Pozornie stanowią rodzinę, w rzeczywistości są jak pozamykane kartony – w każdym jest mnóstwo drobiazgów, brzydkich pamiątek i rupieci, które dla nikogo poza nimi nie mają żadnego znaczenia. Nie potrafią cieszyć się relacją z drugim człowiekiem, miłością, miejscem zamieszkania. Zamknięci i obwarowani pretensjami do wszystkich i o wszystko, nakładają kolejne warstwy obudowane językiem, stereotypem, religią, tradycją, telewizją, nadzieją i pustką. W tej rodzinie tylko Pies jest psem. Głupi jest i bezwarunkowo kocha. I dobrze mu, bo niczego nie rozumie, niczego nie chce. Jest jeszcze odbiegająca od reszty Babcia. To głos dawnego pokolenia i tęsknoty do wyidealizowanego świata. Babcia to potrzeba miłości. Choć w tym spektaklu wszystko jest ogromną tęsknotą do miłości.

Jest i śmiesznie, i strasznie, i bardzo pusto jest w pustostanie. Słowem – groteska.

WARSZTATY TEATRALNE Czy potrafimy ze sobą rozmawiać? prowadzone metodą dramy (techniki: karty ról, obrazy)

Warsztaty zostaną poprowadzone metodą dramy stosowanej. Ta interaktywna metoda pracy z grupą wykorzystuje naszą naturalną umiejętność wchodzenia w role, nastawiona jest na proces odkrywania nowego świata. Nie ma tu reżysera, uczestnicy mają możliwość eksploracji świata fikcji w wybrany przez siebie sposób. Stają się i aktorami, i widzami; mogą poczuć emocje towarzyszące wybranym postaciom i lepiej zrozumieć przedstawiony problem. Wykorzystywane w dramie improwizacje pozwalają przeżyć doświadczenie w bezpiecznych warunkach tzw. płaszcza roli, bez ponoszenia realnych konsekwencji swoich działań, za to z możliwością wyciągnięcia wniosków. Szukanie strategii pozwala wzmocnić poczucie sprawczości swoich działań.

http://soksuwalki.eu/lekcja-teatralna-pustostan-wg-m-przeslugi/